Ikot ng Buhay

                                              Ikot ng Buhay
                                                   ni: Marivic Andres

   

     Ako si Erica Gonzales, 15 taong gulang ako nang akoy iwan ng aking mahal na ina,mag isang nagpalaki sa akin ang aking ina dahil noonng pinagbubuntis palang ako ni ina ay iniwan kami ng aking ama. kahit mag isa ang ina ko sa pagpapalaki sa akin,napalaki niya ako ng maayos,magalang at may takot sa diyos.tanda ko pa sabi ng aking ina."wag ko daw kaligtaan ang magdasal"dahil ang pagdadasal ang magliligtas sa akin sa lahat ng pagsubok at kapahamakan.           
Ang aral na iyon ang naitatak sa isip at puso ko ngayon akoy 18 taong gulang na.Ako ay nagtratrabaho s isang restaurant.Isa akong waitres,at isinasabay ko ang pagaaral sa kursong education dahil walang magpapa aral sa akin.Sinusuportahan ko lang ang aking sarilli.Sa umaga hanggang hapon,pag aaral,at sa hapon hanggang gabi naman ay trabaho.Sa school,inaantok ako dahil na din sa puyat.Napansin ito ng professor namin.Ang professor namin ay isang matandang dalaga na mayaman.Lumapit siya sa akin."Ms.Gonzalez! inaantok ka nanaman.                                  eh! maam puyat po kasi ako kagabi,madami kasing kaming costumer kagabi madaming ginawa."kung gusto mo Ms. Gonzales sa akin kanalang tumira,pag aaralin kita.At hindi mo na kailangan ng magtrabaho,mag isa din naman ako sa bahay eh.hhhhmmmm... Maam nakakahiya naman po."Wag kang mahiya,naaawa kasi ako sayo,pinag sasabay m ang iyong pag aaral sa pagtratrabaho.Matalino ka,mabait, masipag,malayo ang mararating mo,kaya gusto kitang tulungan."talaga po maam!?oo!"salamat po maam!
Pinatira ako ni maam sa bahay niya at itinuring ako na parang isa niyang tunay na anak.Ngayon Graduatin day na,akala ko ay hindi ako makakapasa ngunit ako ay nakapasa."Maam,maraming salamat po"(umiiyak)"walang anuman yun anak.Wag mona akong tawaging maam,mula ngayon mama na ang ang itawag m sa akin.
               Ngayon sa edad kong 22,nagtuturo ako sa eskwelahan na pinanggalingan ko kung saan madaming ala-ala ang naiwan.Isa akong english major sa 4th year high school, hanggang ngayon si mama parin ang sumusoporta sa akin, hanggan sa siya ay pumanaw.Iniwan nya sa akin ang kanyang mga ari arian.Nong una,hindi hindi ko alam ang gagawin ko dahil sa kalungkutan.pngalawang pagkakataon namatay ulit ang nag aruga sa akin na itinuring kong tunay na ina.Ngunit sa kabila nito,sa patuloy kong pagtuturo duon ko nakilala ang lalaking nagmamahal ng lubos.Siya ay isang guro rin na katulad ko na english major din.Noong una, nirereject ko siya.pero hindi siya tumugil sa pagsusuyo sa akin hanggang sa bumigay ako.May isang tumatak sa akin na sa hanggang ngayon ay diko malilimutan na sinabi niya."mahalin mo lang ako,ibibigay ko lahat ng gusto mo.  Sa pagkamit ng pangarap,hindi mo kailangan maging dating mayaman para mabili lahat ng gusto mo."magtiwala at manalig lang sa diyos upang ang tagumpay na hangad ay ating makakamit.

    Pagkalipas ng ilang taon,kami ay nagpakasal sa simbahan.Tahimik kaming nanalangin sa bahay  ng aking namayapang ina-inahan kami ay nagkaroon ng anak na apat.Dalawang babae at dalawang lalake.Sa apat na aming anak,pantay ang ugali ng dalawa kong anak na babae at lalake.Na sina eric at jessa,mababait at masunurin sila.samantalang ang dalawa naman na sina joshua at ella ay mga maldita at pasaway.Baliktad sa dalawa kong anak.Umagang umaga nag aaway nanaman ang dalawang maldita.Samantalang ang dalawa,ay tumutulong sa amin ng aking asawa sa pag pre-prepare sa breakfast
(pagkatapos ng umagahan)
kami ay pumunta sa mall,para bumili ng kagamitan at hanggang duon ay nagaaway pa din sila.Pagkalipas ng madaming taon,nagbinata at nagdalaga na ang aming mga anak.Sa paglaki nilla hindi na kami magugulat sa mga mangyayari."anak bakit mo kami nagawang lokohin ng ama mo!.akala namin nag aral ka ng maayos sa maynila pero bakit nagpabuntis ka jessa!pinagkatiwalaan ka namin jessa.akala namin hindi mo mo magagawa sa amin ito dahil mabait ka pero magbabago din pala."ma,pa,sorry po,mahal na mahal po namin ang isat isa."ang bata bata mo pa 18 kapalang paano niyo masususportahan ang batang dinadala mo.
     Nang ipinanganak niya ang pinagbubuntis niya.Namatay ang bata dahil na din sa kakulangan ng buwan.Sa pagkamatay ng bata sila ay nagsikap na magaral.Ngayon ang aking anak ay gra-graduate na kasabay ng kanyang asawa ng kursong education. Sa pagsisikap nila naging maayos ang kanilang buhay,silay nagkaroon ng dalawang anak."Gawing inspirasyon ang mga pangyayaring inaasahan o ang  mga masasakit na pangyayari dahil ito ang mga magtataas sa iyo."


                                                                                      Kaibigan Ko

ni Marivic Andres

Kaibigan dinggin mo ang tulang ito
Munting ala ala'y paro sayo
Pangit man ito tatatak naman sayo
Di pa din magbabago kaibigan ko

Araw man at gabi ikaw ang kasama
Umulan ma't bumagyo ika'y kasama
Kaibigan na tapat sayo ay kita
Di mababago may shota man o wala

Shota'y mawawala kaibigan dahil
Sakit siya sa ulo,dibdib,akoy hindi
Sakit na dulot papalitan ng tawa
Di paluluhain kaibigan kita

                                                             

Pasasalamat
ni Marivic Andres

Salamat sa lahat ika'y pupurihin
Salamat sa iyo aking panginoon
Tunay ngang ikaw ay makapangyarihan
Dapat ngay ika'y purihin at sambahin

Kasalanan ko ay iyong pinatawad
Pagkakamali'y ko ay iyong tinuwid
Panibagong pag asa sa iyo hangad
Ikaw panginoon ay walang katulad

Ako'y iniibig at inangkin mong lubos
Ang tangi mong hiling kapwa ko ay mahal
Diko akalain pagbibigyang pansin
Salamat sapagkat binigyang buhay.